Systemisch leren kijken aan de hand van het dagelijks leven. Een cyclus.

Met gemengde gevoelens kijk ik naar het beeld dat ik deze vakantie vastlegde in een klein haventje in Kroatië. Wat kan ik er voor mijzelf veel uithalen, en wat ben ik dankbaar voor dat wat er is en wat ik inmiddels kan plaatsen. De symboliek zal voor mensen die veel met opstellingen gewerkt hebben duidelijker zijn dan voor mensen voor wie dit nieuw is. Glimlachend zie ik, de ene lijn de ene kant op, de andere twee lijnen de andere kant. Voor mij: ik wil mijn eigen pad lopen, uitvaren, en ben tegelijkertijd zo verbonden met het verleden, met de lijnen van mijn ouders, die trekken naar de familie geschiedenis, de waardes die daarvandaan komen en het familiegeweten dat soms zo hard kan roepen ”zo doen wij dat”, en “zo zeker niet”.

Mijn leven, mijn plek. Stevig op de kade, met veel zon maar ook die schaduw zichtbaar aanwezig. De zon, die verwarmend maar ook verschroeiend kan zijn, die raakt aan vrolijkheid maar ook maakt dat we er ons op momenten tegen moeten beschermen, en daarmee kan zorgen voor maskers. Die ik liefheb en waar ik als klein meisje van dacht; die is goed en prettig, dus dat mag er zijn. Want daar worden de mensen blij van.

Dan komt de vraag boven die zo aanwezig is geweest: Hoe sluit ik ook mijn schaduw in, hoe kom ik mijn schaduwkanten onder ogen, ben ik in staat die te accepteren en te respecteren….. en hoe dan?

Door naar deze foto te kijken besef ik weer hoe belangrijk de schaduw is, hoe waardevol een plekje “uit de zon” kan zijn en hoe beiden zo bij het leven horen, zoals ook de dood er ergens zo bij hoort. Heel even waan ik me in India. Aan een zo andere kade, waar ik voor het eerst echt alleen op reis kijk naar een begrafenisritueel. Zingende en rouwende mensen die samen een geliefde naar het water brengen. Voor mij het land waar de dood een plek mag hebben en niet uitgesloten hoeft.

Het water, de kade. De stenen vast, solide, de warmte van de stenen waar ik het liefst op blote voeten voel wat er is. Het water is grillig, beweegt, herbergt van alles onder de oppervlakte wat niet zichtbaar is, maar omarmt me ook, streelt me en lokt me om te ervaren dat er zo veel meer is. Het water is voor mij ook: de momenten in mijn leven dat het stormde, dat ik de bodem niet kon zien, dat ik me stuurloos voelde en vaak toch ergens wist dat ik er wel ging komen. Weten dat het niet weten de weg van dat moment was. En ook staat het water voor mij ergens voor de dood. Het prentenboek Ondine van Benjamin Lacombe komt even langs. De sirenen. De moerassen en de lichtjes die mensen steeds dieper het moeras in lokken.

Het besef: ieder ziet op zijn of haar eigen manier zijn of haar eigen verhaal en geschiedenis terug in een beeld. Bewust of onbewust raakt het iets diep van binnen. De vraag: wat is de grotere gedeelde symboliek, die we kennen en voelen in verhalen en legendes. Een vraag die voor mij nu geen antwoord hoeft, maar die fijn is om even te delen.

In gedachte ga ik mee met een zeilboot op het blauwe water van de foto. Ik vraag mezelf af: als je over het water gaat, een boot gebruikt en snelheid, is dat anders dan als je je onderdompelt, probeert te zwemmen door dat wat is? Ik weet het niet, het is een andere vorm denk ik.

En wat is het verschil tussen wegvaren over de zee, de trossen losgooien en gaan, of uit de boot stappen en de wereld over land instappen? Maakt het uit, of is het afhankelijk van welk pad je te lopen hebt? Ik weet het niet. Ik ga nog even terug naar het beeld, neem me voor Arjan straks te vragen of hij wil delen wat hij ziet, en vraag jou als lezer hetzelfde.

---

Deel dit artikel

Word lid om reacties op het forum te kunnen lezen

Wil je de reacties van anderen lezen?
Of wil je zelf reageren?
Log in met het formulier hieronder of
Word lid van de besloten omgeving van Geniet.je.

Dat kan eenvoudig en snel met het formulier hieronder.

Word snel en anoniem lid via Social Login Snel: want met twee klikken kun je verder: klik op de button hiernaast, klik op 'ok' in GooglePlus of Facebook en ... je bent ingelogd. Anoniem: want er wordt niets gepost op GooglePlus of Facebook en hier op Geniet.je blijft je profiel voor anderen verborgen. Ben je al lid? Klik dan ook op de button en je wordt via GooglePlus of via Facebook opnieuw ingelogd. Om snel en anoniem lid te worden: klik hier voor GooglePlue. en klik hier voor Facebook.

Word lid met je eigen e-mailadres Zo wordt je lid: Vul hiernaast je e-mailadres in en kies een wachtwoord. Druk op "Wordt lid". Je ontvangt daarna een e-mail met een bevestigingslink. Als je op die link klikt wordt je lidmaatschap geactiveerd. Ben je al lid? Vul dan hiernaast nogmaals je e-mailadres en wachtwoord in. En klik op "Log in"