Het trappetje naar de hemel

Door: Arianne Rooyens-Kanters
Laatste reactie: Do 24 Aug 17

Contact tussen hemel en aarde, weg kunnen vluchten als de wereld te bedreigend lijktOnmiddellijk komen de woorden in me op: het trappetje naar de hemel. Deze foto, gemaakt in Spanje bij het museum van Salvador Dali, raakt me al voordat ik er opnieuw naar keek.

Toen ik een aantal jaar geleden begon in het boek : “De maskermaker” van Wibe Veenbaas las ik voor het eerst over het trappetje naar de hemel. De schizoïde karakterstructuur was en is voor mij erg herkenbaar. Dit beeld vertelt mij het verhaal zonder woorden. Contact tussen hemel en aarde, weg kunnen vluchten als de wereld te bedreigend lijkt om te blijven.

Ik ben een maand te vroeg geboren. Ik kon mijn warmte nog niet goed vasthouden, en ben het leven begonnen in de couveuse. Zoals ik, nadat de navelstreng is doorgeknipt, daar alleen moest vechten voor mijn zijn op aarde, zo voelt de trap of het idee dat de trap er niet meer zou staan ook ergens voor me. “En dan…. Dan is er niets meer wat ons bindt.” “dan ben ik echt alleen”.

Onder in de foto zie ik een randje zwartheid, het spannende, het “dat niet”. Maar ik besef me ook dat ik bovenaan de ladder klein en onbereikbaar ben voor iedereen om me heen, de levenden die ik zo lief heb, en waar ik contact mee kan hebben of de verbinding mee aan kan gaan als ik durf te blijven.

Ik voel dat mijn oren minder geluid opvangen als ik in gedachte naar boven ga. Ik voel me ontheemd, alleen, misschien wel tussen wal en schip. Zeker tussen hemel en aarde. De gedachte: is halverwege de ladder dan misschien het beste van beiden werelden? En de rust die ik voelde toen tijdens mijn opleiding de woorden werden gesproken: je hoeft niet te kiezen, als je op aarde bent hoef je de verbinding met de hemel niet los te laten.

De muur. Ruw, ik ruik de vochtigheid. Kleuren van vergane glorie. Fascinerend. Kleuren van aarde, van water of van lucht. De geur van roest aan mijn handen. En ik weet….. al staat de ladder er, ik mag op de aarde blijven.

Ik word stil. Ik kijk, ik voel, ik ben.

Ik voel waar ik mijn voeten moet zettenStap voor stap kies ik waar ik mijn voeten zet. Ik blijf op mijn plek. Keer op keer. Ook als ik er weer even van af ben gegaan. Dan keer ik terug. Naar waar ik moet zijn. Daar waar ik mij welkom heet. En weet.

Als je net als ik bekend bent met “wegvluchten” op momenten dat iets erg overweldigend is dan is het van belang om te weten dat jij op die momenten uit het contact gaat. Daarmee word je onbereikbaar voor iedereen om je heen. Ook voor jezelf, voor je eigen gevoelens. Door weg te gaan blijf je niet in het aardse leven, durf je de pijn van het gemis niet toe te laten en ondanks dat het op die momenten veilig lijkt creëer je een mate van onveiligheid voor jezelf. Weer kom je terug in het oude patroon dat je jezelf vaak al als heel jong kind hebt aangeleerd: ik doe het zelf wel. Er is toch niemand die er echt voor me is.

Je weet je welkom met alles wat er is. En je leert hoe je je partner welkom kunt heten met wat er is.

In partnerrelaties kom je deze dynamiek op twee manieren tegen:

  • Op momenten van stress of als je geraakt wordt en niet weet hoe hier mee om te gaan
  • In de paniek die je kunt ervaren als je partner dit patroon ook heeft en laat zien

 

Niets zo spannend als een partner die afwezig en onbereikbaar is. Tenminste, dat geldt voor mij. Het roept bij mij onmiddellijk een alertheidsreactie op en als ik me niet bewust ben wat van vroeger is en wat van nu zal ik op alle mogelijke manieren gaan proberen mijn partner weer “aan” te krijgen. Wat uiteraard niet werkt als hij uit een eigen reden weggevlucht is uit de huidige situatie.

 

Wil je voor jezelf verder komen met deze dynamiek dan is een opstelling vaak een goede weg om de basis van deze structuur te leren kennen. Door te beseffen waar het vandaan komt en dit te doorleven – ik zie mijzelf als klein meisje liggen in de couveuse, maar besef me inmiddels ook wanneer ik de zo vertrouwde glaswand kan optrekken die mij scheidt van alles wat er buiten gebeurt - krijg je inzicht in je eigen patronen. Dan leer je stapje voor stapje wat van jou is en wat van de ander. Dan krijg je inzicht in wie op wie reageert en waarom. En vanuit dat weten ontstaat mildheid. Zowel voor jezelf als voor je partner. Je gaat achter de woorden en gedragingen kijken om te zien wat er echt is. Je vergroot je wereld, je relatie, en de liefde.

 

Je weet je welkom met alles wat er is.

En je leert hoe je je partner welkom kunt heten met wat er is.


Deel dit artikel


Word lid om reacties op het forum te kunnen lezen

Wil je de reacties van anderen lezen?
Of wil je zelf reageren?
Log in met het formulier hieronder of
Word lid van de besloten omgeving van Geniet.je.

Dat kan eenvoudig en snel met het formulier hieronder.

Word snel en anoniem lid via Social Login

Snel: want met twee klikken kun je verder: klik op de button hiernaast, klik op 'ok' in GooglePlus of Facebook en ... je bent ingelogd.
Anoniem: want er wordt niets gepost op GooglePlus of Facebook en hier op Geniet.je blijft je profiel voor anderen verborgen.
Ben je al lid? Klik dan ook op de button en je wordt via GooglePlus of via Facebook opnieuw ingelogd.

Om snel en anoniem lid te worden: klik hier voor GooglePlue. en klik hier voor Facebook.





Word lid met je eigen e-mailadres

Zo wordt je lid: Vul hiernaast je e-mailadres in en kies een wachtwoord. Druk op "Wordt lid". Je ontvangt daarna een e-mail met een bevestigingslink. Als je op die link klikt wordt je lidmaatschap geactiveerd.
Ben je al lid? Vul dan hiernaast nogmaals je e-mailadres en wachtwoord in. En klik op "Log in"