Hoe mannen zijn en hoe ze zo relaties fout doen

Door: Arjan Rooyens
Laatste reactie: Wo 29 Nov 17

Arianne nam deze foto in Italië. Twee mannen die samen zijn en op een bankje kijken naar de haven. Heel herkenbaar: Zo doen mannen dat.

Als mannen samen zijn, zie je dat ze samen drinken, samen kijken en af en toe wat zeggen. Een vrouw die er naar kijkt zou zeggen dat er niet veel gebeurt. En dat klopt ook. Het belangrijkste wat mannen doen zie je niet: Ze zijn samen.

Die rust en dat 'zijn' verdwijnt trouwens op het moment dat de eerste vrouw in een groep komt. Mannen leren -nog steeds- dat ze moeten presteren om een aantrekkelijke man te zijn. En dus komen ze in beweging; in actie om indruk te maken. Zoals de stoere jongen die probeert indruk te maken op het meisje door van de hoogste duikplank te springen.

Vrouwen zijn in hun natuur anders: zij doen als ze samen zijn. Ze lopen, ze winkelen en ze spreken meer dan mannen. Onderling delen vrouwen zo advies, onzekerheden, recepten over wat goed is en wat niet en de mensen om hen heen worden als voorbeeld aangehaald. Door verhalen en ervaringen te vertellen ontstaat duidelijkheid over waar zij staan en waar ze denken dat anderen staan.

De verwarring als we het idee hebben dat we gelijk zijn

Een mooi verschil in natuur dat leidt tot verwarring als we het idee hebben dat we gelijk zijn. "Ik ben een mens, jij bent een mens dus moeten wij wel hetzelfde zijn."

Eline en Frederic waren al 12 jaar getrouwd. Ze hadden samen veel bereikt maar Eline voelde steeds en steeds meer dat ze Frederic aan het verliezen was. "Ik heb geen idee wat hij wil. Waar ik sta. Waar we heen gaan."

Frederic is een uiterst lieve man. Heel attent en zorgzaam.

"Wat bedoel je, liefje? Ik zorg toch goed voor ons? Wat moet ik doen, wat verwacht je van me?"

De blik in zijn ogen gaat van verwarring naar hulpeloosheid. Hij kijkt en onderzoekt Eline en vraagt zich af wat hij moet doen. En precies dat veroorzaakt de afstand tussen hun beiden.

Eline: "Ik wil dat je er voor me bent, dat ik op je kan vertrouwen."

Frederic: "Maar ik doe toch alles wat je van me vraagt?"

Het zijn de woorden 'ik hou van je' en 'ik ben er voor je', die Eline zo graag wil horen. Ze wil ze horen en ze wil ze voelen bij hem. Maar die woorden komen niet. En de kracht om er te zijn en te staan voor haar al helemaal niet.

Frederic luistert en kijkt wat de acties zijn die van hem worden verwacht.

"Wat moet ik nu doen?" Het is een heilloos pad waarin Frederic het niet goed kan doen en Eline niet ontvangt wat ze nodig heeft.

Zij wil haar gevoelens delen: vertellen en gehoord worden.

Hij wil presteren: doen en goedkeuring krijgen.

Symbolisch vraagt zij: vertel me eens, wat voel je bij me?

En hij antwoord: kijk wat ik doe, zie je het niet?

Het is de manier waarop mannen en vrouwen dit van nature doen en hoe ze elkaar niet bereiken.

Als je dit effect kent, erover gelezen of van gehoord hebt, kun je het meestal los laten. Mannen kunnen leren te praten over hun gevoelens. Vrouwen kunnen leren zien wat de offers zijn die mannen brengen.

En toch: ondanks dat blijft er dit onvervulde gevoelde van afstand: hoeveel we ook van elkaar houden - soms lijkt het dat we elkaar niet bereiken.

Bij Frederic was het extra moeilijk dit effect los te laten. Hij was de jongste van vijf kinderen. Vader werkte heel hard en toen Frederic vijf jaar oud was, werd moeder ziek. Hij verlangde erg naar haar aandacht, naar haar liefde. Doordat ze zwak was, kon ze haar kinderen maar weinig aandacht geven.

Als er iets gedaan moest worden in huis: schoonmaken, opruimen, eten maken, ging jonge Frederic heel hard aan de slag om mee te helpen en zijn uiterste best te doen. Als moeder dan zag dat Frederic het heel goed deed, kreeg hij een beetje aandacht. Een heel klein beetje liefde.

Frederic was zeven toen moeder overleed. Ze liet een gat van onvervulde liefde bij hem achter. Wat had hij graag nòg meer gedaan, zodat moeder nog even was gebleven en had kunnen zeggen: dat heb je goed gedaan mijn zoon, ik hou van je.

15 jaar later kwam hij Eline tegen. Ze leek op zijn moeder. En dus deed hij alles voor haar. En het werkte: in eerste instantie gaf zij hem inderdaad haar liefde.

Maar bij Eline kwamen de twijfels - hij deed zoveel en zo goed voor haar. Maar wie was hij? Wat wilde hij? En wat vond hij nou echt van haar?

Frederic had zijn nieuwe vrouw verward met zijn moeder. Wat hij deed om liefde van zijn moeder te krijgen deed hij nu voor zijn vrouw.

En dus moest Frederic eerst terug naar zijn moeder. In een familieopstelling reisde ik met hem terug naar zijn gemis. En naar wat hij als kind besloten had dat hij moest doen om haar liefde te krijgen. Pas toen hij de woorden 'ik mis je en ik heb alles gedaan om je hier te houden' sprak aan zijn moeder kon hij zijn verdriet echt toe laten.

Daarna kwam er ruimte om zijn eigen vrouw te zien. "Jij bent mijn vrouw en je bent niet mijn moeder". Ophouden met liefde te krijgen door alles te doen was moeilijk. Er op vertrouwen dat Eline dan toch bleef omdat ze van hem hield was het meest spannende om aan te nemen.

Het is rustiger geworden tussen Frederic en Eline. Hij kan met liefde luisteren naar haar verhalen, zonder er iets mee te moeten doen. Zij kan hem vragen: "Hoe gaat het met jou?" en ook al is het nog oefenen: hij vertelt over zichzelf en wat hij ervaart.

---

Word lid om reacties op het forum te kunnen lezen

Wil je de reacties van anderen lezen?
Of wil je zelf reageren?
Log in met het formulier hieronder of
Word lid van de besloten omgeving van Geniet.je.

Dat kan eenvoudig en snel met het formulier hieronder.