De laag IK

Door: Arianne Rooyens-Kanters
Laatste reactie: Di 5 Dec 17

Spelen	en	werken
Vertrouwd	en	vernieuwend
Alleen	en	samen

Ik weet -nog- niet waarom, maar ik heb momenteel erge behoefte aan ruimte op de laag “ik”.

Onmiddellijk komt een familiewaarde van moeders kant langs en hoor ik mijn moeder zeggen: hé bah, het moet niet te veel over “ik” gaan hoor, dat is zo van deze tijd, individualisme, egoïsme….

Gelukkig weet ik inmiddels dat dat kusje op mijn gevoel dat opkomt uit de beste bedoelingen en lessen van de vrouwen vóór mij komt. De reis door de geschiedenis van mijn wortels hebben me de waarde voor de dames die vóór mij geleefd hebben duidelijk laten zien. Het Familiegeweten laat van zich horen op de momenten dat je je eigen plan trekt en ingaat tegen de normen en waarden die je als kind heel erg mee hebt gekregen. Dat is het kusje wat ik krijg en waar ik nu om kan glimlachen.

Ik weet ook dat ik mijn eigen pad te lopen heb en dat er helemaal niets mis is met “ik” even centraal stellen. Zeker niet in de fijne relatie die ik met Arjan heb, waar het stukje symbiose (wat hij heel erg kent vanuit zijn achterland en wortels) soms even losgemaakt moet worden.

Op de laag IK speelt dus Alleen en Samen een grote rol bij mij op dit moment. Eigen tijd, eigen plek, eigen keuzes, eigen ruimte. Ruimte. Toch is dat niet altijd even eenvoudig. Want ondanks het feit dat ik dat zaterdagochtend al heel duidelijk voelde en aangaf zijn er toch altijd zaken die er tussendoor komen en zijn er keuzes die gemaakt worden. Een projectje in huis dat we klaar wilden hebben zorgde er toch voor dat ik zaterdagochtend met allerlei middeltjes tegels aan het impregneren was. Want dat kan ik Arjan toch niet alleen laten doen?

Daarna een gezellige zondag met een bevriend stel. Ook daar even geen ruimte voor de Ik die nodig was.

En vandaag hard aan het werk voor geniet.je. Ook de rest van de week zit vol met werk, afspraken en “anderen”. Hoe maak je dat je toekomt aan dat waarvan je weet dat het goed voor je is? Wat maakt dat je het niet doet en anderen voor laat gaan? Wat zegt dat over jezelf? In dit geval, wat zegt het over mij…..

Het is een strijd die ik zo goed ken. Mijn plek, mijn boek, mijn verhaal in de kast.

Keer op keer zal ik dit bochtje blijven lopen in mijn leven. Op heel veel lagen heb ik hier een link mee. In mijn eigen leven vanaf het moment dat ik geboren ben, of eigenlijk al vanaf de conceptie, en ook door wat ik inmiddels weet uit mijn familiegeschiedenis. Dat weten is fijn, want daarmee kan ik het gevoel dat er zo bij hoort een plek geven. Maar het is geen vrijbrief om te kunnen zeggen- dat is er nu eenmaal en ik kan er niets aan doen. Het maakt ook dat ik zelf nog bewuster verantwoordelijkheid moet nemen voor keuzes en voor mijzelf moet zorgen als ik weet wat ik nodig heb. Nee zeggen en even lekker weggaan. Tijd maken voor dat wat voor mij zo van waarde is. Nodig is. Ook dat is een cadeautje dat kennis en achtergronden & antwoorden op je eigen waarom's in het leven je opleveren.

Soms zijn waarom's nog niet beantwoord. Toch weet je meestal wel wat er nodig is om de antwoorden op het moment dat de tijd rijp is te gaan vinden. Voor mij is dat: luisteren naar mijn gevoel van onrust en luisteren naar mijn weten en het meest belangrijke: mijzelf permitteren dat het even echt helemaal alleen om “mij” moet gaan en voor mijzelf ruimte creëren.

Nu? Ja nu.

---

Word lid om reacties op het forum te kunnen lezen

Wil je de reacties van anderen lezen?
Of wil je zelf reageren?
Log in met het formulier hieronder of
Word lid van de besloten omgeving van Geniet.je.

Dat kan eenvoudig en snel met het formulier hieronder.