De kracht van alleen zijn

Door: Arjan Rooyens
Laatste reactie: Do 4 Dec 14

Wanneer heb jij echt even tijd voor jezelf nodig, en is de zo goed bedoelde aandacht van je geliefde even te veel? Bijzonder toch, dat de ene persoon het heerlijk vindt met mensen om zich heen, en de ander het zo hard nodig heeft om momenten alleen te zijn, met eigen gedachten, gevoelens, momenten van stilte en bezinning, om weer terug te komen bij de eigen ik. Gisteravond in de auto terug, na een feestje met veel gezellige mensen en harde muziek, zaten we ieder in ons eigen wereld en waren alleen naast elkaar, wat we allebei precies nodig hadden op dat moment. Op andere momenten vinden we het beiden heerlijk om samen te zijn, te delen, te vragen, te overpeinzen of gewoon te genieten van het gezelschap van elkaar. Op sommige momenten willen we daarin duidelijk hetzelfde, nu even niet, nu even wel, en er zijn momenten dat we ervaren dat de ander iets anders nodig heeft. En dan maak je een afweging.

Hoe zit dat bij jou, hoe zit dat bij je partner, en hoe ga je ermee om als de verschillen daarin groot zijn?

Iedereen heeft zijn eigen voorkeuren, behoeften en soms gewoon keihard "nodigheden"op het gebied van samen zijn en alleen. Dat geldt voor jou in je relatie, ten opzichte van je partner, en ook voor jou ten opzichte van andere mensen.

Als ik thuis kom na een dag werk of een dag met veel mensen om me heen, is het eerste wat ik doe onder de douche springen, de indrukken van de dag van me af laten spoelen en weer even stilte in mijzelf creëren. Ben ik echt moe, dan duik ik met een boek mijn bed in en vind ik het heerlijk om met rust gelaten te worden. Na een tijdje kom ik weer tevoorschijn en wil ik delen, samen zijn, dan ben ik er weer. Arjan heeft dat een stuk minder, maar hij heeft het nodig langere tijd alleen te zijn, op te gaan in zijn eigen wereld, even niets om zich heen en alleen te zijn met de dingen die hij voor zichzelf op stapel heeft gezet. Voor hem is een keer per week een langere tijd ideaal, voor mij is elke dag een half uurtje noodzakelijk. En we hebben gemerkt dat dit voor iedereen anders is, en vaak ongeveer evenredig verdeeld.

Hoe geef je wat de ander nodig heeft, en zorg je ook voor jezelf.

Hoe ga je met dat verschil in behoefte om? Want als jij graag de dag even wilt bespreken na een druk samenzijn, terwijl je partner eigenlijk even niets meer wil, doet de een de ander dan niet tekort? Waar ligt de balans, of is het niet nodig een balans te vinden? Als je je partner kent en je partner kent jou, is het mooi als er een tussenweg te vinden is op momenten waarop je beiden duidelijk iets nodig hebt. Alleen zijn kan fijn zijn, en je kunt het nodig hebben om alleen te zijn. Voor samen zijn geldt hetzelfde. Als ik merk dat mijn partner het nodig heeft om even samen te zijn, kan ik best mijn douchemomentje uitstellen en naast hem op de bank ploffen, samen zijn en daarna mijn eigen behoefte kenbaar maken en uit voeren. Ook kan ik ervoor kiezen in stilte dan even samen te zijn, of hem mee uit te nodigen onder de douche. Als mijn partner zijn eigen dagdeel of dag nodig heeft, maar weet dat ik een drukke dag op mijn werk heb en eigenlijk wel graag wil dat hij bereikbaar is voor mij daarna, kan hij ook een moment eerder of een moment later voor zichzelf zorgen. Want eigenlijk ligt daar de basis, het zorgen voor jezelf, het zorgen voor de ander. In dit geval, bij deze waag, op het gebied van samen en alleen. Door luisteren, voelen, kijken en ervaren. Door te delen en te vragen, door te leren en door keuzes te maken. Voor elkaar, voor hem, voor jezelf. Met elkaar, door hem, door jezelf. Dan weet je dat je op elkaar kunt rekenen, en dat je jezelf niet te kort hoeft te doen.

---

Word lid om reacties op het forum te kunnen lezen

Wil je de reacties van anderen lezen?
Of wil je zelf reageren?
Log in met het formulier hieronder of
Word lid van de besloten omgeving van Geniet.je.

Dat kan eenvoudig en snel met het formulier hieronder.